مبارزه- زنان- آزادی

مبارزه برای برابری حقوق انسانها. زنان،رنگین‏پوستان،کارگران و حتی روشنفکران. نمیتوان اینها را از هم جدا

کرد و حقشان را اولویت بندی نمود نمی‏توان در جامعه‏ای که حتی الفبای آزادی نا‏مفهوم است به عده‏ای فهماند که

مبارزه کنند اما در مورد مشروعیت آزادیشان همچنان صبر پیشه کنند چون هنوز وقتش نرسیده، هنوز جامعه ظرفیت

پذیرفتن مدیریت آنها را ندارد، هنوز نمی‏توان آنها را در تصمیم ‏گیری شریک نمود، هنوز زود است.آنها باید مبارزه

کنند اما برای جامعه‏ای که حدود آزادیش را ما تعیین می‏کنیم ما نمیگذاریم مبارزه آنها برای گرفتن حقشان تبدیل به یک

بهانه یا شعار شود. چطور می‏توان نصف جامعه را با این حرفها قانع کرد یا به آنها گفت چونکه هنوز اولین پله‏های

دمکراسی طی نشده پس مطالبه آزادی و حقوق زنان بماند برای بعد برای وقتی که همه زنان ومردان لزوم دمکراسی

را دریابند و نتوان آنها را به وسیله سالی یکی دو انتخابات فریب داد.آیا هرگز این وعده عملی می‏شود یا این امید

سرابی بیش نیست اینکه امیدوار باشیم تمام زنان آنچنان همصدا باشند که دیگر زنی بر زن دیگر باتوم فرود نیاورد و

به اصطلاح زنان علیه زنان نباشند؟؟؟؟؟؟ تجمع آرام زنان در خرداد امسال گرچه تا آن مبارزه پرشور و انقلابی که

ایده آل بسیاریست فاصله داشت اما یقیناً به زودی نیز سرد نمی‏شود وسرکوب آنها توسط پلیس زن را (حربه شرعی

شده حکومت)آنطور که گردانندگان بازی می‏خواهند نمیشود سرکوب زنان توسط زنان دانست!!! بلکه واقیعت سرکوب

هرنوع حرکت آزادی خواهانه است توسط حکومتی توتالیتر.اگر مانع زنان برای گرفتن حقشان شویم و به بهانه

یکصدایی در خواستشان را موقتاً حذف کنیم و با ّوعده فردا و فرداها به میدان مبارزه بکشانیمشان به زودی

هوار‏کشیدنها به ابتذال کشیده می‏شود و وعده‏ها همچنان برای فردا میماند